Zondag 28 augustus 2011 (vervolg van de reis Narvik-Bergen)
Na een week op dit prachtige schip te hebben meegevaren, zal ik maar eens wat van mijn
bevindingen delen. Allereerst fantastisch dat Heinz dit schip in 5 jaar gerealiseerd heeft met zijn
eigen handen met alle ideeen die hij erin verwerkt heeft. Iedere keer als ik mij afvraag of hij dit of
dat onderdeel heeft laten maken of dat hij het zelf heeft gemaakt, is dat het laatste.
Zelf heb ik nog niet eerder op zee gevaren, wel op de Nederlandse binnenwateren en de Waddenzee
met platbodemschepen. Mijn summum van navigatieapparatuur is een handpeilkompas. Hier is wel
wat meer aan boord om de goede kant uit te varen plus wat we verder tegen komen aan andere
schepen, rotsen, diepten en ondiepten.
Zaterdag, 20 augustus 2011, vertrokken we uit Narvik. Nog voor we de haven uit waren, gingen de
zeilen omhoog met een kluiver van 90 vierkante meter te loevert uitgehouden door een boom van
90 kilo. Voordat deze uitgezet was, duurde wel even. Daarna zorgden de valwinden uit de fjorden
ervoor dat deze zeilerij helaas snel was afgelopen. Met grootzeil en bezaan ging het verder.
Op diverse plaatsen hebben we deze week aangelegd, meestal aan steigers waar de Anne
Margaretha juist paste. We voeren naar het vogeleiland Tronoy waar de schipper en zijn bemanning
de 700 meter hoge rots beklom. Een dag later zijn we naar de Svartisen gletsjer gevaren in de
Holandfjord, de op 1 na grootste gletsjer van het vaste land van Europa (de grootste is Jostedal, ook
in Noorwegen); de naam betekent ‘het zwarte (svart) ijs (isen)’. Hier zijn we tot de gletsjermond
geklommen over de kale rotsen. Spectaculair!
Onze ploeg, gasten ( Dieter, Sandra, Brigitte, Silke, Esther, Maria, Adriaan) en bemanning (Heinz,
Maarten, Uta en Karine) kan het uitstekend met elkaar vinden. Het weer is mooi, te mooi om
waar te zijn, maar wel weinig wind en heel vaak uit het zuiden. Daardoor is de Anne- Margaretha
deze keer vaker een motorzeilschip dan een zeilschip. Dat heeft weer het voordeel dat de nieuwe
ervaringen zich stapsgewijs kunnen opbouwen.
Vanaf dinsdag hebben we drie etmalen (met slechts 1 onderbreking van 1 wacht= 4 uur (Heinz had
even rust nodig) achter elkaar doorgevaren. Het plan was eerst om dat twee etmalen te doen (mijlen
maken naar het zuiden), maar door een slechte weersverwachting voor zaterdagavond zijn we
meteen doorgevaren langs de Vestkap (Westkaap) onder Alesund naar Maloy.
Het slechte weer bestond slechts uit langdurige regen; de wind bleef uit. Inmiddels (zondagmiddag
28 augustus) klaart het op, doet de zon een poging en hebben we weinig (zuiden)wind. We varen
naar een ankerplek waar we tegen de avond verwachten aan te komen en zijn vol verwachting wat
de komende dagen ons nog gaan brengen.
Adriaan Heemskerk.
Laat een bericht achter