26 mei 2016 Kvannkjosen
Iets noordelijker van Kvannjosen is vanaf 25 mei de middernachtzon te zien. Kun je zo’n dag die maar niet wil eindigen ook volledig benutten? Ja dat kan. Ik stond vroeg op en ging 22 uur later naar bed en deze dag verliep ongeveer als volgt:
Kvannjosen is een prachtige baai in the middle of nowhere waar we voor anker liggen.
Ik sta om kwart voor vier op voor ankerwacht: toezien dat we niet per ongeluk gaan verliggen.
Het water is dead calm en ik besluit te gaan vissen. Nog voor het ontbijt heb ik drie kabeljauwen gevangen, maar eentje ontglipt me.
Daarna gaan we met een klein gezelschap met de dinghy aan wal om de 600 meter hoge bergtop waar we op uitkijken te beklimmen. Twee van ons waren daar de namiddag hiervoor al. Op weg naar boven spotten we een wegrennende eland. Boven wacht ons een geweldig uitzicht over het Trollfjord waar we eerder waren en de Westfjorden. Delen van onze route gaan we glijdend op ons achterwerk op de steilere en besneeuwde stukken naar beneden. Op de weg terug een volledig uit elkaar gevallen dode eland…
Rond tweeën bereiken we de Anne-Margaretha waar ons soep met brood wacht, maar niet voor ik de vangst van de dag met nog een kabeljauw heb aangevuld. We maken de vis op het achterdek schoon als we met hoog tij en onder de stralende middagzon koers zetten naar Lødingen.
Deze zon en een luierplekje op het dek is precies wat ik nodig heb voor een lazy afternoon.
We spotten dolfijnen. Rond 20 uur leggen we aan net buiten Lødingen. Aan boord eten we met passen en meten met z’n dertienen van de smakelijke, door Julie bereide vis.
Tussen 23.30 en 01.00 uur beklimmen we met z’n vieren een heuveltop om iets van de middernachtzon mee te krijgen. Te laag om de zon te zien, die bevindt zich achter een noordelijke heuvelrug. Maar het is lichter dan een gemiddelde winterdag in Nederland. En de lucht en de zee lichten prachtig op.
Terug bij het schip maken we kennis met vier vluchtelingen die op onze aanlegsteiger aan het nachtvissen zijn. Een merkwaardige ontmoeting van wel heel verschillende leefwerelden. Om 01.45 verduister ik de hut zo goed mogelijk om na bijna de klok rond aan mijn ‘nacht’ te beginnen.
27 mei Lødingen- Harstad
Het is opnieuw een stralende en voor Noorse begrippen warme lentedag met in de ochtend op een terras al 17 graden.
We vertrekken en het is fluisterstil op het schip. Je hoort alleen het kabbelen van het water tegen de romp en af en toe geklapper van een kluiver of fok.We varen met ruim 5-7 knopen bijna voor de wind naar het noorden, richting het eindpunt van de Lofotenreis: Harstad.
Wat een contrast met de eerste etappe op 18 mei: de oversteek van Bodo naar Reine! Iedereen is uitgelaten door deze toegift. Het schip dat ruim 10 dagen ons thuis was, veiligheid en comfort bood en tegelijk ons naar geweldige plekken bracht, is een vertrouwde plek geworden.
Eindelijk kennen we de uitvaar- en afmeerprocedures, de plekken waar wat hoort en elkaar, en dan is het voorbij. Helaas!
Chris V.
Laat een bericht achter