Stormy weather…

Donderdag 26 februari 2015 (ochtend)

Deception Island

Nee, het is geen deceptie…, eerder overweldigend!
Na een oversteek, de Drake waardig (/ eigen), werden binnengehaald door een groepje bultruggen! De dag kon niet meer stuk! We zijn toen maandag de betrekkelijke luwte van Deception Island binnengelopen. De herfst is hier al onmiskenbaar aan het oefenen! Met een sneeuwbui en harde wind voeren we de vulkaan krater in en zochten we onze vertrouwde plek op: Telephon Bay. Rul lava is helaas niet de meest ideale ankergrond en ook met 2 ankers en 2x 100m ketting uit, is het opletten geblazen voor de ankerwacht(en)!.

Henrike heeft alle stormen fantastisch doorstaan en heeft een heerlijke “aankomst” maaltijd bereid. Wijntje en biertje (en frisje) erbij en we kunnen genieten van de rust en vooruitblikken op al het schoons dat ons te wachten staat.
De volgende dag ( eergisteren) stond de wind echter zo hard door, dat het een gezellig dagje “binnen-blijven” werd: foto’s sorteren, spelletjes doen, lezen, kletsen, of gewoon lekker uitrusten.

(foto: badder sessie van de Antarctica 2 reis)
Gisteren was een mooie dag voor het warm water bad in Pendulum Cove. Het blijft een belevenis zo in je zwemkleren op Antarctica!
De Spaanse basis, waar we vorige keer zo warm onthaald werden ( én waar Wifi voor handen was!!), is net gesloten, maar de Spanjaarden zaten nu gezellig op een schip, waar wij ook hartelijk werden uitgenodigd.
Het rustige weer was alweer voorbij: de Anne-Margaretha wilde er op haar eigen houtje vandoor, maar gelukkig konden we haar tot de orde roepen!
Voor vandaag is er een harde zuiden wind voorspeld, terwijl we zo’n 100 mijl naar het zuiden moeten. Nog even een dag hier dan maar, in het onwaarschijnlijk mooie wit-zwarte landschap.
Het gezelschap is heel prettig en met alle lekkers en vrolijkheid is het goed toeven hier.

Alle thuisfronten krijgen de hartelijke groeten!
Greet (via Heinz)

 Heinz vervolgt:

26 februari 2015 (avond)

Winter is coming!

Weer zijn we hier. De luchten zijn gekleurd door blauw afgewisseld met het grijs en de witte tinten van overvliegende sneeuwbuien. Door de aanwakkerende storm halen ze ons in, dreigend als donkere muren van achteren opkomend en terwijl je je schrap zet, nemen ze je het zicht en de adem weg en zijn ze alweer vertrokken voordat je het te benauwd krijgt, je zorgen makend om het drijfijs om ons heen.
Aan het roer staan mensen die hiervoor gekozen hebben. Mensen die weten dat ze moeten afzien, wil je iets bijzonders meemaken. De Drake Passage oversteken, dat is een hogere vorm van afzien. Zij die het doen, behoren tot het selecte gezelschap van doorzetters, die zich de toegang verdienen om de maagdelijke wereld van Antarctica te mogen ervaren.
Met 50 kn wind dicht langs de rotsen varend, passeren we de doorgang van de krater van Deception eiland. Opgelucht kijken we elkaar aan, we zijn binnen en kunnen rust zoeken door te ankeren in Telephon Bay.
Was de Drake rauw, Antarctica gaf de beloning. Vanaf Snow-island tot hier zagen we minky’s, humpbacks en op het laatst ook nog een vinvis vlak voor de boeg en met ons mee zwemmend.
Je voelde je klein en een indringer in deze voor ons niet leefbare wereld. En kijkend naar de bewoners hier krijg ik ontzag en bewondering voor het aangepast zijn aan deze rauwheid.
Hun gracieuze beweging uitgevoerd met souplesse beroert mij en de anderen. Hier mogen zijn geeft haast een spirituele ervaring. Zien hoe het leven zich hier houdt en ondanks de massale slachtpartijen in het verleden, zich weer herstelt, geeft je hoop.
’s Nachts blijft de wind blazen. Het schip graaft zich met zijn twee ankers en elk 100m ketting vast in de grond. En toch moeten we nog een aantal keren het anker opnieuw uit brengen.
Je krijgt hier ontzag voor de krachten van de natuur, de storm blijft ook de volgende dag nog blazen, met tegen de 60 kn wind.
We zijn laat in het seizoen en gedwongen hier een aantal dagen te verblijven.
De maakbare wereld is ergens in Europa achtergebleven. Hier leren we weer te hopen. En te vertrouwen, vertrouwen, dat de ankerwacht op tijd waarschuwt en met z’n  allen …dat het anker houdt!
Heinz