Routines van de dag:
Allereerst natuurlijk ‘ns goed gapen…Na een dikke bak koffie en een ontbijtje, wat waarschijnlijk het avondeten van de dag ervoor is. Dan klim ik naar buiten, waar de zon me weer toelacht. Mijn rug en nek verraden nog steeds dat ik de eerste dag een beetje al te enthousiast m’n middagdutje in de zon (zonder insmeren dus) gedaan heb. Dus ik houd het T-shirt maar weer lekker aan. Dan loop ik naar het achterdek waar een mooie vislijn te wachten ligt. Vol hoop blijf ik er 5 minuten bij staan, toch wetende dat het eigenlijk niets wordt op dat moment. Nee vissen schijnen alleen te bijten wanneer het eigelijk het slechtst uitkomt. Klaar met deze vermoeiende taak kijk ik nog eens naar de zeilen… Trek hier en daar aan een lijntje om de zeilen helemaal naar mijn wens te stellen… Probeer er toch nog een halve knoop bij te krijgen 🙂 De wind was de hele nacht zo tegen de 30 knopen (soms iets meer) wat zo’n windkracht 7 is… We moeten de wind recht in de poeperd houden, dus we zeilen alleen met de voorzeilen… We hebben de hele nacht met alleen een uitgeboomde kluiver gevaren en daar haalden we toch zo’n 7 knopen mee! Best prima… Maar goed ik werd wakker en de wind begon beetje in te zakken naar zo’n 20-25 knopen (windkracht 5-6) dus ik besloot om maar ’s een nieuw leuk zeil erbij te zetten…Het was de 3e keer ever dat we hem gingen gebruiken… dit omdat het zo’n focking mega lap is, die klote is om op te vouwen en alles… Maar goed de voorspelling is dat de wind de komende weken niet verandert. Dus ik vind dat ie zich daar maar aan moet houden 🙂 Affijn, we hebben met z’n 4en dat zeil gezet en nu varen we met een oppervlakte van bijna 230m2 zeil. Dit zijn dus maar 2 zeilen en op dit moment schieten we met bijna 8 knopen de goede richting uit. Ik ben blij 🙂
Verder de hele dag beetje muziek geluisterd, wat touwtjes gesplitst, klein onderhoudswerk aan het schip gedaan, wat vliegende vissen die dachten dat ze met ons mee konden liften, weer terug in zee gekieperd, want tja… Er zit gewoon niet genoeg vis aan die beesten… Het is meer graat dan vis en daar hou ik niet zo van… Zoals ik al zei: vissen happen altijd het liefst als het niet goed uitkomt… De schemer was ingezet, het eten was bijna klaar en ik stond lekker op het achterdek te genieten van de laatste zon. Net op het moment dat er “Eten isht klahr” (Ja de 2 Duitse vrouwen hier aan boord doen verwoede pogingen om toch een beetje NL te praten :P) geroepen wordt, hoor ik de lijn als een idioot wegschieten! Ja hoor, het is zo ver… Ik stond er naast, dus kon gelijk een ruk aan het lijntje geven wat er voor zorgde dat de haak goed in de bek van het diertje vast kwam te zitten. De boot voer op dat moment gelukkig niet zo hard (6 knopen), dus ik kon het dier met gemak naar de zijkant trekken… Hij was behoorlijk verbaasd en deed niet zo veel terug… Met een pikhaak trok ik het beestje onder zijn kieuwen op het dek… De 80 centimeter, prachtige “Bonito” (soort tonijn, Sushi!!! :P) spartelde nog flink voor z’n leven op het dek… Met een paar welgemikte steken doodde ik het dier en zag het leven uit z’n ogen wegglijden… Het doet me toch altijd wat… Zo’n beest heeft zo’n mooi leven achter de rug… Ziet er zo prachtig uit en ik maak daar met een mes zo’n snel einde aan… Op het moment dat je hem binnenhaalt zie je het leven nog zo in hem zitten, met de prachtige kleuren die het beestje heeft… En op het moment dat je dat mes erin steekt zie je die kleuren dan zo snel verdwijnen… Goed, al met al heeft het beest niet langer dan een paar minuten geleden en binnen 10 minuten had ik zijn ingewanden en hart in mijn handen… De rest begon maar vast met eten. Een half uur later kwam ik met vier heerlijke stukken tonijnfilet binnen lopen… Bij de vraag of mensen nog zin in een toetje hadden (wijzende naar de filet) werd de niet-vis-etende-Duitse-vrouw-die-die-avond-kookte toch een stukje witter..) De filet ligt nu in de koelkast en morgen/vanavond (weet het zelf ook af en toe niet meer) hebben we heerlijk verse tonijn filet op het menu staan. 1 groot nadeel: Ik heb nu al 20 keer m’n handen gewassen, maar die vislucht… darn… ik krijg het er niet vanaf… Maar goed, ’s avonds lekker pasta met saus en kip gegeten (wat heerlijk smaakte) en toen, na kort een aflevering van “Terminator – the Sarah Connor Cronicals” gezien te hebben, lekker in slaap gevallen… dromende over al het moois wat er is in deze wereld en wat ik nog te zien krijg… Helaas werd ik om 24 uur weer bruut uit dit utopia gehaald en was het weer tijd om m’n nachtwacht te beginnen… De sterren (schat ze toch op zo’n paar miljard, kan ze bijna allemaal zien, maar raak steeds de tel kwijt…) verwelkomden me weer en Radiohead liet me samen met Damian Rice toch makkelijk de 1e helft van deze 6 uur doorkomen… Nu wordt de wind weer wat sterker, dus ik ga kijken wat het buiten allemaal doet… Hoop niet dat we de halfwinder (die grote lap) weer weg moeten gaan halen… want het is toch nog steeds best vroeg en dan moet ik mensen gaan wakker maken…
Het ga jullie goed,
Sam
Laat een bericht achter