Dinsdag 6 mei 2014
Wie ooit een zeereis gemaakt heeft, weet dat de dagen eindeloos zijn en tegelijk voorbij vliegen. Ons vertrek uit het zonovergoten Bergen op 30 april ligt alweer ver achter ons. Nadat de laatste gast om 16h aan boord kwam, hebben we de trossen losgegooid en zijn in de avondzon naar Festo gevaren, een klein haventje met een winkel waar ze alleen hengels, visnetten en de krant van gisteren verkopen. En een haventje met bijzonder weinig diepgang. We gooien een peillood uit en meten nauwelijks 4 meter. Net genoeg. Wanneer we de volgende ochtend wakker worden is het water nog een centimeter of 30 gezakt: snel wegwezen dus.
Voor 1 mei staat de tocht naar het eiland Silda op het programma. Overdag staat er een flinke zeegang wanneer we het Sognefjord oversteken. Gelukkig is het rustiger tussen de eilandjes voor de kust. Langzaam begint het donker te worden. In plaats van op bergen en eilanden te navigeren, vertrouwen we op de sectorlichten en verlichte bakens langs de kust. We varen van de ene witte sector in de andere. Een prachtig navigatiehulpmiddel, zolang er niet al te veel grote, verlichte plaatsen op de oever liggen. Dan wordt het lastig de sectorlichten van de fabriekstorens te onderscheiden.
Aan het begin van de nacht knopen we vast op Silda. De meeste gasten zijn allang gaan slapen. De bemanning waait nog even uit op de kade en duikt dan ook de kooi in. Morgen weer een dag.
Die dag begint met een lichte regenbui en een paar makrelen. De hengelaars hebben beet, nadat ze op dag 1 bij Festo meteen een van hun hengels doormidden hadden. Wanneer het avondmaal bij elkaar gevist is, vertrekken we naar het vogeleiland Runde. Het is een relatief kort tochtje, maar voor sommigen kan het niet snel genoeg voorbij zijn. Zeeziek in bed duurt altijd te lang. In de avond komen we aan op het eiland Runde.
Maat Samuel trakteert ons bij het ontbijt op een eigengebakken vlechtbrood naar Schwabisch recept. Z’n moeder heeft het per sms toegestuurd (nog een hele klus) en we hebben meteen besloten het in het Anne-Margaretha-kookboek op te nemen: te lekker!
Runde staat bekend om haar vogelrots met talloze Jan van Genten en Papegaaiduikers. Via een pad omhoog bereiken de wandelaars de andere kant van het eiland waar de vogels hun stek hebben. Helaas komen de Papegaaiduikers pas tegen 17h ’s middags, te laat om op te wachten. Maar bij ’thuiskomst’ aan boord van de Anne-Margaratha heeft maat Marijn een heerlijk maal met de zelfgevangen makreel bereid.
Na een goede nacht in Runde vertrekken we voor een lange tocht verder naar het noorden. 370 mijl hebben we voor de boeg. Met een gemiddelde snelheid van 6 knopen zal het zo’n 60 uur varen zijn. Gelukkig is de wind ons zo nu en dan erg goed gezind. Annet weet in haar wacht een (voorlopige) topsnelheid van 9,6 knopen te maken. Marijn is een goede tweede met 9,5 en de competitie staat nog open.
Met zulke snelheden gaat het hard. Over een uurtje zullen we de poolcirkel kruisen. Voor de meesten is het de eerste keer. Inmiddels beginnen de zenuwen een beetje omhoog te kruipen. Zal Neptunus nog langskomen en zo ja, in welke uitdossing??
Wordt vervolgd…
Namens bemanning en gasten, Annet
1 comment
Comment by Sally de Wit
Sally de Wit 7 mei 2014 at 09:45
Altijd leuk om jullie te volgen langs dit fantastisch mooie land! Het weer werkt mee zie ik op de weerberichten, jullie weten daar ook echt van te genieten. Ben maar een beetje jaloers(!), en hoop ooit nog eens de gelegenheid te krijgen om een trajekt mee te varen. Ik weet niet wat jullie plannen zijn vanuit Bodø, maar een bezoek aan Saltstraumen, de sterkste maalstroom in de wereld is aan te bevelen! Daar kookt het ook vaak met vis! Het oude handelsplaatsje Kjerringøy ten noorden van Bodø is ook een bezoek waard. Groet “de syv søstre”, Landegode en de Lofoten van mij. Een stukje van m´n hart is nog altijd in noord Noorwegen. Goeie vaart verder, ik verheug mij op de verhalen! Groeten uit Stavanger 🙂