Nooit meer slapen…

Nooit meer slapen….

Zaterdag 20 juli 2013

Ik leef nu in een tijdloze ruimte. Het lagedrukgebied heeft ons verlaten en plaats gemaakt voor een hogedrukgebied met eindeloos blauw boven ons.
Zo anders dan het bereiken van Cape Flora een paar dagen geleden: toen bedekte een dichte mist alles. Soms duwde de wind het grijs opzij en liet een gele zon de gletsjers wit oplichten. Walrussen bezochten in groepen het langzaam manoeuvrerende schip tot we in een baai ten noorden van Northbrook Island op 20 m het anker lieten vallen. We hadden 80º noord bereikt!
In een zee van blauw en wit zijn we nu op 81º.14′ noord en op weg naar Rudolf Island. We proberen Teplitzbay te bereiken. We hebben een aantal uren geslapen in een inham van Kane Island. Op het ijs vóór ons zien we met twee ijsberen (!) die probeerden zeehondjes te vangen…

Ons leven wordt niet meer gedomineerd door een dag- en nachtritme; de nachten zijn we ergens ten NO van Sint Petersburg verloren.
Het eeuwige licht heeft het tijdsgevoel laten verdwijnen. We zijn actief en zuigen de indrukken van dit landschap in ons op, nooit meer slapen .. tot ons lichaam stoptekens geeft en af en toe iemand weer verdwenen is in de kooi en in een staat komt, die je haast comateus zou kunnen noemen.

Heinz

Onze route:

Northbrook is .
Tichaja Bichta Hooher Isl.
Champ Isl.
Hayes Isl.
Kane Isl.

.

.

Ellen beschrijft hoe de afgelopen dagen verder verlopen zijn:
zaterdag 20 juli, 81.33.8 NB!!

Na de spectaculaire aankomst in Franz Josef Land slapen we in onze eerste baai. Van de andere schepen ontbreekt nog elk spoor. De volgende dag ontmoeten wij hen bij Hooker eiland. Hier bevindt zich een weerstation. We halen een ranger op om ons verder te begeleiden tijdens de reis. Het is duidelijk niet de bedoeling dat Heinz hier in Rusland zelf met zijn geweer gaat rondzwaaien. De ranger leidt ons rond op het terrein van het station. De bewijzen dat hier expedities zijn geweest en mensen zijn gestrand zijn overduidelijk: vele gedenktekens en resten van primitieve houten vliegtuigjes bewijzen dit. De ranger verblijft hier gedurende de zomer met 4 jongeren en zij ruimen afval op in de omgeving van het station. De ranger zelf zou ook graag eens een winter hier verblijven.
We worden uitgenodigd om zijn banja te gebruiken. Een aantal van ons maakt gebruik van deze uitnodiging, wat een bijzondere belevenis werd.
Daarna was het sight seeing tijd. Heinz stuurde het schip naar de aan de overkant liggende vogelkolonie (Rubini Rock). Een onwaarschijnlijke hoeveelheid zeekoeten en drieteenmeeuwen en grote burgemeesters vinden hier een veilige plek. Om de bocht prikt Heinz de boogspriet bijna in een gletsjer. De wand, die vanuit de zee omhoog komt, reikt bijna tot het einde van de mast ( 21.95 m). Op de terugweg komt een Russische atoomijsbreker aanzetten; ook deze schepen worden commercieel en de toeristen knipten naar hartenlust naar de vogeltjes en naar ons…

Als we terug naar de baai gaan voor de nacht, blijken de plannen toch weer veranderd ( never a dull moment). Een van de schepen heeft motorpech en heeft behoefte aan een sleep. Wij nemen de Barlevento op sleeptouw. De start was nogal problematisch, vooral voor hen, omdat zij ook het anker niet omhoog kregen. Na ruim een uur konden we op pad.

De tocht bracht ons naar Champ eiland. Hier bevinden zich kogelronde geoden gevormd door sediment resten en hard geworden door chemische invloed. Na deze onderbreking wordt de tocht vervolgd naar Hayes eiland waar zich een walrussenkolonie ophoudt. Na een lange nacht varen waren we allen zeer vermoeid; gelukkig lagen de walrussen al op ons te wachten.
Na flink wat uren slapen konden we met de ranger aan land om de dieren ook vanaf die kant te bewonderen en het is net als in de dierentuin. Je vraagt je af: wie kijkt er nu naar wie?? Vooral in het water zijn de walrussen zeer nieuwsgierig en komen graag even poolshoogte nemen bij de schepen.

Tijdens de ankerwacht die nacht, moeten we tweemaal in actie komen omdat er grote ijsblokken tegen het schip aan kwamen.
In de ochtend ( 19 juli) gaan we naar het “prachtige” Krenkel station op Hays eiland. Hier bevindt zich een weerstation met een enorme hoeveelheid Russisch afval er omheen. De gidsen verzekeren ons dat één en ander binnen 5 jaar zal zijn opgeruimd ( oude plansysteem van de Russen). Er werken nu 6 man en de troep is niet te overzien van raketten tot tonnen met afval waar je maar liever bij uit de buurt blijft. Het contrast met de overweldigende natuur kan niet groter zijn.  Deze dag brengt ons verder super weer en de gletsjers met de zon erop zijn geweldig om te blijven bekijken. We rusten wat en vertrekken na het avondeten verder noordelijk naar Kuhn eiland. Een schitterende tocht en gedurende de gehele nacht gaat niemand slapen. We kijken met kijkers en camera’s op zoek naar ijsberen. De tocht is overweldigend mooi, maar….geen beren, totdat het anker er bijna in lag, en vlak voor onze neuzen Heinz op het ijs  2 beren spotte! Een mooier einde aan deze tocht hadden we ons niet kunnen wensen en om 07.00(!) uur vertrekt iedereen tevreden naar zijn kooi om te slapen.

Na het ontbijt/lunch zijn we nu (20 juli) op weg naar Rudolf eiland: het Noordelijkste eiland van Franz Josephland. Wij varen voorop en 2 schepen volgens ons. We draaien weer dezelfde wachten als tijdens de oversteek en het ijs zal bepalen of het ons lukt dit punt te bereiken. Sinds vrijdagnacht bevinden we ons op 81 graden Noorderbreedte!!

Het noodzakelijke streven is om de 22e juli weer koers te zetten richting Moermansk.

Een kort overzicht van een aantal prachtige dagen in dit indrukwekkende land!!

Gr Ellen