Lofoten verslag (2)

22 mei 2016
Henninngsvaer

Henningsvaer is de volgende stop. Rust is wat alle dorpjes hier typeert. Geen museumdorpje dit keer, maar een nederzetting met sporen van menselijke aanwezigheid. Een paar auto’s, winkeltjes een supermarkt. De graffittykunstenaar Banksy was hier ooit en en liet zijn sporen na. ’s Nachts zwalken er vossen door de straten, op zoek naar voedselresten.

Het is de verjaardag van onze kapitein. We vieren het met slingers, cadeautjes, taart en een stralende zon. Het 360 graden uitzicht – vanaf een heuveltopje met een zendmast – over het dorp en de omliggende bergtoppen is ‘fabelhaft’. We zeilen met een kalm gangetje de haven uit, op weg naar het eiland Skrove.

Bij deze overtocht is maakt de Anne-Margaretha het verschil. Met de motor uit en de kluiver, fok, grootzeil en bezaan uit tegen een strakblauwe lucht is het ook naast Heinz’ verjaardag een feest om op het water te zijn. Op volle zee maken we een tochtje met de dinghy om van de aanblik van het schip te genieten. En foto’s te maken. Een vislijn ligt uit, al levert het die dag niets op. Wel eten we dezelfde avond een zalm uit de oven, met aardappelen uit dezelfde oven en salade.
Het eten aan boord is trouwens een ervaring op zich. Iedere dag worden we getrakteerd op schipgemaakt brood, verrassende tussendoor hapjes, vers fruit en een fantasievolle maaltijd. De ingrediënten komen tevoorschijn uit alle hoeken en gaten van het schip en worden tussen de bedrijven door bereid in een kombuis van 1 bij 2 meter.

Alsof het nog niet genoeg is maken we een korte bergwandeling naar de top van het eilandje op 282 meter. We zijn bijna in het bereik van de middernachtzon, dus dat we om 22 uur vertrekken maakt niet uit. Weer staat ons een uitzicht uit een toeristische folder te wachten. Aan de noordzijde zien we idyllische baaitjes met turquoise water. Rotsen en mini-eilandjes liggen als de modderspatten op mijn regenbroek over de Westfjorden verspreid. Daaromheen de bergtoppen van de Lofoten aan de west- en de Ofoten aan de oostzijde. Het is dan inmiddels ruim voorbij 23 uur maar de zon strooit van achter de bergen een mild oranjegeel licht over archipel.

Bij terugkomst wacht ons nog een verassing. Een van ons, Geke, is jarig en trakteert op een middernachtzonborrel. En zo raken we – geholpen door een Soester kruidenbitter- in bijna 24-uurs regime van verjaardagspartijen, mooi weer zeilen, inspanning en ontspanning.

23 mei Skrove
Skrove is een eiland met een grote haven. Later vaart nog een Nederlands schip de haven binnen. De Antigua. De kapitein is een bekende. Bemanningsleden en meezeilers van de Anne-Margaretha bezoeken de nieuwkomer of nemen er een kijkje. Beide schepen hebben Spitsbergen als eindbestemming.

In de ochtend van de 24ste nemen we voorafgaand aan ons vertrek met de dinghy nog een kijkje in de haven. Daarvoor hebben we koffie gedronken in het plaatselijke café-restaurant aan de haven. De meeste plaatsjes hebben wel cafeetje Relaxt. Geen uitbundige uithangborden. Wel een uitnodigend inrichting en vriendelijke bediening. In Bodo heette het Kafka. In Henningsvaer was het het Klettercafé.

24 mei Trollfjord

Trollfjord is een ander verhaal. Net als in Conrads ‘Heart of Darkness’ en de patrouilleboot die in Apocalipse Now het binnenland binnendringt, glijden we in stilte steeds dieper de fjord binnen. De rotswanden aan weerszijden worden hoger, de toppen in nevelen gehuld, de vaarweg nauwer. Aan bak- en stuurboord voor zit iedereen, uitkijkend naar Orka’s of het mysterieuze landschap met het steeds wisselende licht. Het is koud, maar de Apocalipse Now Experience vergoedt alles.

De volgende dag gaan we 11 man sterk het omliggende gebergte in. Eindbestemming is de Trollfjordhut op 405 meter. Het klinkt erg appeltje-eitje, maar hier boven de 68-ste breedtegraad ploeteren we ons eerst 150 meter door plassen en drassige mossen en modder heen om de volgende 250 meter door knie- en soms heuphoge sneeuw te baggeren. Daar wacht een selfservice hut met overnachtingsmogelijkheid op ons. In de hut is een kachel en hout. Water halen we uit het naastgelegen meer. Achter de hut bevindt zich een sauna, ook met houtkachel. Binnen anderhalf uur kunnen de eerste verhitte gasten zich in de sneeuw rondwentelen om af te koelen. Ook leuk om mee te maken: gastvrijheid gebaseerd op het vertrouwen dat je de boel schoon en met een kleine financiële bijdrage achterlaat. Eenmaal terug smaakt de borrel en aansluitend de lasagne extra lekker. In de avonduren bekijken we gezamenlijk de dvd documentaire over de Antarctica expeditie van Shackleton en zijn mannen. Een hachelijke nachtmerrie van 500 dagen. Zeker als je het bekijkt vanuit de luxe sofa in een verwarmde roef van een solide Nederlandse zeilcharter. Met een kopje thee en verse cake!

Opgetekend door Chris V.