18 september 2014
Impressies van een woelige reis van IJmuiden naar Lissabon, door Ineke (gast)
Het draait toch allemaal om wind
Nederland lag in een bijna windstilte toen we 7 sept. uit Nederland vertrokken, 9 gasten en 5 bemanningsleden. Zou dat wel goed komen? Helemaal op de motor naar Portugal is ook zo wat. Met een zucht van verlichting werden de eerste windvlagen begroet. Misschien waren er mensen aan boord die om wind gebeden hebben of rituelen uitgevoerd hebben: de wind wakkerde aan, het begon leuk te loeien in het want, zeilen moesten uiteindelijk worden gereefd. We waren toen Biskaje al over (Prachtige wind+ spinnaker!)
Langs de Spaanse en Portugese kust: hard werkend tegen de zuidenwind en de golven in kwamen we voorbij Porto. Bij het verwisselen van de fok brak een lijn en dus.. 3 uur vechten tegen de golven werd in één klap teniet gedaan door een uurtje terug scheren voor de wind naar de haven van Porto.
Terwijl in Nederland de zomer voortduurde, lag een groot lagedrukgebied hardnekkig voor de kust bij ons. Elke dag zou de wind rond het middaguur gaan liggen. Nee dus. Grote jongens zoals cruiseschepen en containerschepen werden met meerdere sleepboten in of uit de haven getrokken, soms vlak voor onze boeg langs. Achter de pier rezen golven op, hoger dan daar staande kranen en olietanks. En de wind, hij loeide voort. Tot slot werd de beslissing genomen: we kunnen hier niet weg, dus het eindpunt is bereikt.
Nevenactiviteiten
Als er onder de aanwezigen een beroepsfotograaf is, die aan tijdschriften in de Verenigde Staten probeert foto’s te verkopen, moet je er allemaal aan geloven. Maar niet dan nadat je een contract hebt getekend dat je toestemt in het publiceren van je mooie uiterlijk in één of ander blad in de VS. Ik heb nog de voorwaarde geopperd dat het enigszins decente tijdschriften moesten zijn, maar daarvoor was geen regeltje om in te vullen op het formulier aanwezig.
Zouden er nu mensen zijn die stilletjes hopen dat ze een nieuwe carrière als model tegemoet kunnen gaan?
Eten en drinken
Zoals altijd op de Anne-Margaretha werd er weer stevig gebunkerd. Er werd dan ook weer heerlijk gekookt en gebakken. Enige hoogtepunten: De risotto van Joanneke, met champignons, parmezano en kip, die de volgende twee dagen bij de lunch nog lekker was, hoewel ondertussen ook geschikt voor mensen zonder tanden. En dan natuurlijk de eerste kookprestatie van Peter als solist in de keuken: pasta met spekjes, kaas en room. Nog warme broden met olijven erin, bij een picknick op het strand, cake, brownies en reusachtige pizza’s. Hoog tijd voor een low-carb dieet na de reis..
Absoluut hoogtepunt natuurlijk weer de natuur
Er mogen dan mooie eilandjes zijn, een romantische volle maan ’s nachts bij de hondenwacht, aangewaaide vogeltjes die komen sterven onder de dinghy, dartelende dolfijnen, er gaat niets boven zo’n reusachtige walvis die gaat liggen spuiten vlak bij het schip en vervolgens de rug kromt en met een machtige beweging van de staart weer in de golven verdwijnt! In de Golf van Biskaje was het weer een feest en ja, de fotograaf heeft er een prachtige foto van gemaakt.
Tot slot: de mensen
Op één of andere manier is er altijd een heterogeen gezelschap aan boord. Nu bestaande uit Nederlanders, Duitsers, een Oostenrijker en een Amerikaanse familie, juist, die van de fotograaf. Geen twee dezelfde mensen, waardoor de gesprekken soms heel bijzonder werden. Vooral als sommigen goed zijn in zijpaden bewandelen of gewoon van de hak op de tak springen. Nooit saai in ieder geval. De onderlinge behulpzaamheid en zo nodig opvang gingen als vanzelf, of het zag er zo uit.
Uiteindelijk, door enige dagen wachten voor anker in een grote industriehaven, sliep iedereen weer wat bij, werden uitstapjes naar het centrum van Porto georganiseerd en wist de fotograaf ook nog lokale schoonheden voor zijn lens te krijgen.
Opeens was het onthaasten weer voorbij, leek het. Eén wilde toch snel naar Lissabon, de Amerikanen vertrokken naar hun volgende bestemming en enkele gasten die nog enige tijd mee zouden varen, vertrokken schielijk even naar Porto of zelfs een paar dagen naar Lissabon. Heel anders dus dan met z’n allen op tijdstip X van boord gaan, al zwaaiend naar de bemanning!
De hoofdprijs voor improviseren, kalm blijven en opgewekt doorgaan, gaat natuurlijk weer naar Heinz, met stip gevolgd door zoon Sam en de verdere bemanning. Dank jullie allemaal!
Ineke
Aanvulling van Hans:
waar ik thuis, als ik achter mijn bureau zit van droom, werd in de golf van Biskaje weer bewaarheid: het kompas vergetend, en begeleid door speelse dolfijnen, geweldig zeilend op een verrukkelijke halve wind, met zon en een lekker temperatuurtje op de koop toe. Daar doe ik het voor!
Laat een bericht achter