9 juni 2016
Spitsbergen, Hornsund
We zijn in de Hornsund aangekomen.
Soms is het de eenvoud van het leven dat je hier vindt, die je raakt.
Of misschien is het de schijnbare eenvoud, die het leven reduceert tot het belangrijkste.
Wij varen hier rond. Steile afwijzende bergen; voor onze rotsbeklimmers juist uitnodigende.
We genoten van de gastvrije ontvangst bij het Poolse onderzoeksstation. Mensen die hier 1 jaar zitten en het met elkaar moeten uithouden.
We hebben een wandeling gemaakt naar een broedkolonie van kleine alken en ontmoetten daar een kudde rendieren. Genoten van de opbloeiende toendra.
Later zijn we dieper in de fjord gaan varen De gletsjers zijn adembenemend als je met je scheepje in de nabijheid van de ijsmuren komt.
Toen we op zoek gingen naar een ankerplek ontmoetten we een groep van 7 beluga’s..! Langs een klif waren ze op en neer aan het duiken, groepen vissen in het nauw drijvend.
Uiteindelijk gingen we voor anker bij een kleine inham: Selbukta, die nog bedekt was met zee-ijs. Er lagen robben op om uit te rusten. Deze rust werd regelmatig wreed verstoord door twee ijsberen, die zwemmend de robben van onderen verrasten… Eten en gegeten worden is hier de regel.
Het is de kunst bij de eters te blijven, wil je overleven.
Heinz.
Laat een bericht achter