Gemijmer !
Grensgang
Laatst vroeg iemand: waarom doe je dit, doe je dit jezelf weer aan met deze kou naar het noorden te zeilen.
Misschien omdat ik zo van het voorjaar houd. Niet dat ik niet kan genieten van de andere seizoenen, maar het voorjaar heeft iets speciaals: de langer wordende periode van het licht zijn, het leven dat uit zijn schuilplaatsen kruipt, de vrolijkheid in de ogen van de mensen. Het wekt gevoelens van blijheid en laat mensen weer positief denken.
Als je naar het noorden zeilt verleng je het voorjaar. Terwijl je in Nederland allang in de zomerse hitte van over de 20 graden vertoeft, kan je hier nog in de sneeuw op je kont de bergen afglijden.
Ergens blijf je op de grens tussen de winterse kou en de oprukkende warmte. Ergens ben ik waarschijnlijk een grensganger en kan ik de overgang niet loslaten.
Licht
Geboeid zijn door het licht, het verdringen van de nacht: laat het donker verdwijnen tot het alleen nog bestaat…in de door ons zelf afgesloten schuilhokjes. Zo kunnen we leven…altijd en overal. Dan wordt een wandeling langs steile kliffen niet meer bepaald door het wel of niet kunnen zien. Zijn we actief tot we zelf niet meer willen en ons overgeven aan een nieuw bioritme en zien we geen nacht die ons tot rust maant… de zon gaat niet meer onder!
Varen
We drijven ons schip naar het noorden, soms met de zeilen soms met de motor. We willen de zon achterna die naar het noorden trekt en ontmoeten de noorden wind, die de golven tegen ons inbeukt en zo ons doorzettingsvermogen test..!
We worden klein op deze reis, dat zie ik als we over de bevroren toendra lopen in de Hornsund… langs de gletsjers en diep beneden ons ons scheepje, dat net bevrijd uit sneeuw en ijs, onder een blauwe hemel voor anker ligt, tussen witte schotsen.
Heinz
1 comment
Comment by doortje
doortje 5 juni 2017 at 13:43
schitterend, de schoonheid overstemt de kou. Ben er in gedachten weer.
Goede (door) vaart!