Isla Jungfrau, Patagonia
Een eiland hier op 50 graden zuid, waar we vanochtend het anker lieten vallen en 4 lijnen aan bomen vast gebonden hebben.
Wat is het plan vroeg iemand.
Patagonië, de maakbare wereld is, als ze al bestaan heeft, op zijn laatst in Ushuaia achtergebleven…
Agenda’s zijn een verzameling voornemens en niet meer. Plannen worden getoetst aan de kwaliteit van je uitrusting en de conditie van jezelf en je reisgenoten. Uiteindelijk bepaalt de natuur hier wat kan en haalbaar is, elke dag weer opnieuw.
Zo zijn we op onze reis door de kanalen van Chileens Patagonië naar het noorden weer een caletta ingevlucht. Tegen alle voorspellingen in draaide de wind weer eens naar het noorden en blies met 55kn onze voornemens aan diggelen…
Als je na het vastknopen dan om je heen kijkt zie je dat je in een prachtig stuk natuur verzeild geraakt bent. Caracara’s inspecteren het schip. Het woud is haast ondoordringbaar. Tientallen verschillende planten en mossen leven met elkaar op de vierkante meter. Fel gekleurde bloemen worden bezocht door kolibries. Op zoek naar uitzicht vecht je je een weg omhoog naar de boomgrens en wordt je moeite beloond met onvergetelijke vergezichten. Je ziet je scheepje diep beneden je als een klein stukje herkenbare vertrouwdheid in een immense weidsheid van water, bergen en groene bossen.
Waarom treuren om een niet gehaald reisdoel?
Wees blij dat je deze caletta (ankerbaai) hebt gevonden, je schip en jezelf weer veilig ligt en je geniet terwijl het buiten de caletta stormt en witte ruiters over het water jagen.
Dat is het mooie hier in Patagonië.

Heinz