27 maart 2008
We dreigen weer in de bewoonde wereld te komen…. Na dagenlang geen andere mensen of schepen gezien te hebben, dringt de wereld met huisjes, zalmkwekerijen en natuurlijk mensen, zich aan ons op. Het eindeloze landschap van hoge bergen, met gletsjers die in het water uitkomen met ondoordringbare oerbossen, verandert een beetje in lieflijker heuvels en bergen én rustiger, mooier weer. Wat hetzelfde blijft is de wind-tegen…. Welke kant we ook uitsturen, de wind staat op de kop….
Bijna elke avond verwonderen ons weer over de spectaculaire luchten, met schier onnatuurlijke kleuren. Een paar dagen terug kwam er een vissersbootje langs. Een brede, tandenloze grijns: kijk, een flinke zalm voor ons! De man wilde van geen betaling weten. Ik had nog een mooi, slechts halfvol, kruikje uit Terschelling en hij voer er dolblij mee weg. De zalm is gisteren zorgvuldig door Peter bereid. Elke houdt van zalm, maar na een persoonlijke kennismaking met zo´n vis, vergaat haar de zalm-eetlust…. Jammer.
Onverwacht deden we gisteren een eiland met een vissersdorpje aan (Aguirre). We moesten ons natuurlijk melden bij de Armada, die uitgebreid onze zarpe bekeek en ontdekte, dat zijn gehucht daar niet opstond. Ai, er moest dus een nieuwe vergunning komen. Met eindeloos geduld werd onze vergunning, inclusief alle namen, geb. data, pasnummers enzovoort, overgetypt. Ja, we hadden wel een paar uurtjes…. Allemaal heel vriendelijk, maar geen ontkomen aan. We hebben besloten in Valdivia een zarpe aan te vragen met elk klein gehuchtje erop, dat maar tot Arica (Noord Chili) te vinden is. Het is even typen, maar dan heb je het gemak…. hopen we. Mocht je ooit getwijfeld hebben aan de verhalen over eindeloze (onzinnige) regels in Zuid Amerika: het klopt echt! Berust erin, de enige methode om niet voortdurend gestresst te zijn…!
Vannacht varen we weer door. We gaan via Castro naar Valdivia, waar we 31 maart hopen aan te komen.
Iedereen krijgt de groeten van ons allen.
Greet
Laat een bericht achter