Zaterdag 11 augustus 2012
Sinds 4 dagen hebben we westelijke winden, 6 tot 7 bft. Arctische mist begeleidde ons al deze dagen en het radar stond bij voor ondersteuning van het ontbrekende zicht. Een aantal had last van de hoge deining en veelvoudig is er aan Neptunus geofferd…
Gisteren hadden we de Hornsund bereikt. Als een verlegen, schuchtere maagd, liet hij even zijn schoonheid zien door boven de gletsjer de mist weg te trekken en ons een blik te gunnen op pure, niet door mensenhanden bedorven natuur. De middernachtelijke zon straalde omgeven door een intens blauwe lucht op wit ijs dat zich met vele breuklijnen tussen de puntige bergen door in zee stortte.
Even maar .., en toen verhulde de sluier weer al het schone en werd onze horizon beperkt tot hooguit 100 meter. We deelden ankerwachten in en verheugden ons op de volgende dag om deze fjord te verkennen.
.
Zondag 12 augustus
Na een goed ontbijt zijn we vol spanning anker op gegaan en door de nog steeds aanwezige mist en met harde westelijke wind dieper de Hornsund ingevaren. Deze fjord loopt van west naar het oost hetgeen inhoudt dat de deining lang door staat! Zijn zij-armen lopen echter in noordelijke of zuidelijke richting. Toen we de Burgerbukta invoeren waren de wind en de deining weg, trok de mist op en vielen onze monden open bij de prachtige vergezichten die zich aan ons toonden. Laverend om de vele ijsbergen heen, voeren we naar de gletsjerkant. Eerst naar de Paierlbreen en toen naar de Mühlbacherbreen. Zelfs diegenen die zo geleden hadden onder zeeziekte moesten toegeven dat deze aanblik van die giga ijsfronten het waard was: je kan geen schoonheid zonder offers en afzien ervaren…!
We zijn verder de Hornsund ingevaren en bij Treskelbukta voor anker gegaan. Beschut voor de westelijke deining, maar blootgesteld aan gierende valwinden tolt ons scheepje achter zijn anker, dat met 60 meter ketting op 12 meter diepte het arctisch geweld trotseert.
Bij de wandeling van vandaag liepen we over de zijmorenen van de Hyrnebreen en voor ons ontvouwde zich het uitzicht over de Brepollen met zijn gletsjers Mendelleevbreen, Svallisbreen, Hornbreen en Storbreen; een dramatischer uitzicht is er niet!
Om ons heen mistflarden, over ons jagende donkere wolken en in de verte blauwe hemel met door bergen omgeven, door de zon beschenen witte gletsjers. Weer vielen we stil, met af en toe verbaasde kreten. Zittend in de felle wind bleven we kijken totdat de kou ons weer richting Anne-Margaretha dreef.
Het gevoel voor drama versterkte zich en het besef in de wildernis te zijn was vol aanwezig toen Esther een kompleet skelet van een ijsbeer vond…! Het dier moest nog niet zo lang dood zijn. De haren van de vacht waren nog aanwezig. Delen van het skelet lagen verspreid over enkele vierkante meters.
We weten dat we hier gast zijn; morgen nog een dag en dan nemen we afscheid en varen we terug naar het zuiden, richting Bereneiland…!
Groeten Heinz
Laat een bericht achter