Cuba

De zon gaat hier fel rood op en brengt meteen der temperatuur boven de 30 graden.
Nadat ook Sam weer zijn bed uitgedreven was, hebben besloten dat wachten op een dokter, die ons moet onderzoeken, niet onze stijl was. Niet omdat we de maatregel, eerst een medische keuring en onderzoek van een buitenlandse boot op ziektes , luizen , ratten , kakkerlaken , vlooien enz onzin zouden vinden. Nee, hier waren we het mee eens. Maar eindeloos wachten was niet onze stijl. Vooral omdat we niet dit eind waren gevaren om maar voor anker te blijven liggen. We wilden nu Cuba zien, voelen en proeven.  Dus weer contact met de Marina gezocht met de marifoon, maar helaas geen antwoord  Uiteindelijk…bloedhete zon boven ons…..zagen we beweging in de Marina…..Sam op zijn Dekkersmanier op twee vingers gefloten ..iets uitnodigends in het Spaans geroepen..even gezwaaid met de gele marifoon en warempel, er kwam een Engelse stem uit het kastje.
Na wat heen en weer gepraat mochten we de komst van het medische team aan de steiger afgemeerd afwachten.
Dus anker op. We werden door het Marina personeel nog eens hartelijk welkom geheten; de manager gaf nog eens aan voor ons klaar te staan. .24 hours to your service sir…nadat de autoriteiten alles goed hebben gevonden. Tot dan mogen we de boot niet verlaten!!
Ok , dan eerst maar met de schepelingen uitgebreid brunchen .. vieren dat we ook dit gehaald hebben. Toen kwamen er opeens drie aardige jongelui aan boord ….duidelijk medische dienst.. goed te zien aan outfit en uitrusting.

Medische keuring en inspectie voedsel…

Eerst de papierwinkel in orde maken. ( ben dol op nieuwe papieren, formulieren, ze hebben hier van die mooie stempels). Terwijl ik er nog een tiental met de mannen doorwerk, stroomt de steiger vol met verschillende uniformen. De aardige man van de gezondheidsdienst neemt zijn taak serieus en bekijkt alle bemanningsleden, nadat ik verklaard heb, dat iedereen gezond is, om te zien of ik me niet vergist heb. Het zóu toch kunnen en dan zitten ze weer met onbekende ziektes, wat al eerder gebeurd was bij Columbus.  Nee, een zorgvuldig ambtenaar! Na het keuren van de schepelingen is de Anne-Margaretha op ongewenste dieren onderzocht. Grondig!!!!!!
Al het voedsel moest open,  uitgepakt , vuilniszakken open, ook onder de luiken, stores…Wat ook aardig was , ze hebben de temperatuur van de koeling  en vriezer gemeten!!! Mensen, ik heb nu ook een papier waarop de goede eigenschappen van deze apparaten  bevestigd is ! Op onze boot eet je goed vlees.

Toen hebben ze de rijstvoorraad op aanwezigheid van beestjes bekeken . Ook hier niets gevonden .Ik was echt trots op Esther , die alles zo goed in orde had en blij dat Sam Zaza nog terug had laten zwemmen naar de Galapagos.
Met genoegen nam ik de bewijsvoerende stempels  in ontvangst.  De prijs voor dit uitgebreide onderzoek was echt een koopje …maar 38 Uss dollar. Elkaar de handen schuddend namen de aardige jongelui afscheid en wensten ons een mooie tijd hier op hun eiland. Ik weet nu dat ik een goede, gezonde boot heb!

Nog meer ambtenaren…

Nadat men op Cuba wist dat Anne Margaretha gezond en veilig is, wilde de bevolking van de steiger en masse aan boord. We konden de toestroom beperken door te wijzen op de beperkte ruimte en het draagvermogen van ons scheepje. Ook liet ik Sam uitleggen dat men in Europa netjes achter elkaar komt en zijn zaken doet.

We kwamen overeen dat één ambtenaar op één schepeling  een goede formule was , dus vijf aardige beambten mochten tegelijk aan boord , de rest moest zijn beurt afwachten. De havendienst coöpereerde goed met de mensen van de Emigratie.
Zowel de scheepspapieren als de paspoorten ondergingen een uitgebreide bezichtiging.  Een heel gewilde was de bemanninglijst; Sam maakte snel voor iedereen een exemplaar. Deze voorzien van mijn handtekening en het
scheepsstempel, was het helemaal! Nog nooit zulke blije gezichten in een ambtelijk apparaat gezien. De hele bemanning moest optreden en zich van zijn herkenbare kanten laten zien. Nadat vastgesteld was dat papieren ook bij mensen en boot pasten, waren ook deze heren tevreden. Ze documenteerden hun bevindingen  met de nodige papieren, mooie stempels en vertrokken naar de steiger .

Jammer vond ik alleen dat ik het net verkregen certificaat van schoonschip weer aan deze mensen moest afstaan .

De Guardia Frontera…

Toen was het de beurt aan de Guardia Frontera.
Ook heel erg aardige mensen, deze werken ook met dieren en hebben de taak om Cuba te beschermen tegen Dreigingen van Buitenaf. Omdat ze Anne-Margaretha nog niet kenden en ook omdat we van ver weg kwamen, moesten ze even kennis nemen/maken . Het was me al opgevallen dat men in dit land zijn taak serieus neemt en hier met werkelijke inzet aan het werk gaat. Zo ook deze jongelui. Na uitgebreide vragen over onze reis, waar vandaan en waar naartoe (waaruit ook echte belangstelling bleek),  gingen ze met de bemanningsleden een op een gesprekken aan . Ze waren geïnteresseerd in ons, hoe we leefden , wat we voor de kost deden , wat zo onze hobby’s waren, hoe ons uitgaansleven zo was en wat we zo nuttigden. Hadden we in Europa een ander consumptiepatroon dan de mensen hier,… ja echte belangstelling voor ons.
Ze waren ook echt in het schip geïnteresseerd :  wat het vaargebied zo meestal was en  ze wilden ook veel weten over de constructie en hoe het gebouwd is. Toen vroeg iemand of wij iets tegen honden hadden, iemand allergische reacties zou kunnen vertonen. Ik ontkende ..en er kwamen twee prachtige honden aan boord . Goed opgevoed en heel gedisciplineerd samenwerkend met hun baas, maakten ze een ronde door het schip. Ik heb nog nooit hond en mens zo goed zien samenwerken, zo geconcentreerd zien zoeken. Omdat beide honden in het voorschip in een hut een gezamenlijke interesse hadden voor het waskastje …. ja toen mochten de aardige werklui die nog op de steiger stonden ook op de boot.

Minutieus onderzoek…

Ik dacht al… , zo veel interesse voor mijn schip, ik voelde me heel vereerd. Ik had al vaker met mensen over mijn schip gesproken, maar nog nooit was iemand zo geïnteresseerd als deze jongelui. In het kleinste hoekje zijn ze gaan kijken, alles moest eruit, elk luik weer open, overal wilden ze het fijne van weten, totale aandacht, interesse in het Anne-Margaretha binnen-leven….
De stofzuiger ging open en is goed bekeken op zijn inhoud; stofmonsters zijn genomen van alle kieren en ook onder de vloeren en op het vlak zijn ze geweest. Stofjes verzamelen.
De hut van Sam hebben ze ook grondig opgeruimd  en ze waren heel geïnteresseerd in zijn medicijn gebruik.
Toen haalden ze van die kleine flesjes uit een grote koffer en allerlei ingewikkelde apparatuur.

Ze zijn hiermee chemische proeven gaan nemen . Heel ingewikkeld … hoor!

Pfff…

Maar uiteindelijk waren zij (en wij!) toch blij. De proeven wezen uit dat Anne-Margaretha geen drugs aan boord had!!!!!!
En zoals dit hier gaat in Zuid-Amerika (en Cuba doet dit echt goed), is dat mij dit feit met een echt Certificaat bevestigd. Met een heel mooi stempel!!!!
Al die mensen waren ook heel blij dat wij nu goed kennis met elkaar gemaakt hadden en wij nu hun land mochten bezoeken. Cubanen zijn heel geïnteresseerd in mensen van andere landen en willen graag contacten leggen . Zo kregen we veel tips waar je leuke dingen kon doen en als er wat zou zijn ze ons hulp zouden bieden Tot je service.

Tenslotte…

De douane kwam ook nog aan boord , maakte een lijst van de voorraden , verzegelde de marifoons , we lagen ten slotte in de Marina en hadden geen contact meer met anderen buitengaats nodig , zou alleen de rust kunnen verstoren  en gaf de inreisdokumenten ,een zarpe, voor het verblijf in Cuba af.
We zijn er!
Voldaan genieten we van de avondlijke onweersbui, die met haar harde wind koelte brengt en alles wat in je hoofd spookt, opruimt.

Iedereen gegroet!