21 februari 2008
Suze werd geïnspireerd tot het ontwikkelen van een nieuwe geurlijn, nadat we het luchtje van de uitwerpselen van 8000 Ezelsoorpinguïns niet uit onze kleding konden krijgen. “Geintje”, zou zoon Bas zeggen. Die 8000 Ezelsoorpinguïns ontmoetten we op de Chileense basis bij Lemaire eiland. 5000 volwassen beestjes en 3000 donzige kuikens. We liepen er tussendoor, fotografeerden en filmden en kregen niet het idee dat we hun leventje verstoorden. Nu zijn de Ezelsoorpinguïns wel die aardige Chileense basisbewoners gewend. Mensen zijn dus geen bedreiging voor ze, maar wel de zuidpoolkippen en skua´s die er tussendoor paradeerden. Die lusten af en toe wel een jonge pinguïn of een eitje. Ook op de Engelse basis Port Lockroy weer Ezelsoorpinguïns en Gentoos. Ondertussen hebben we drie bases bezocht: de Argentijnse, de Chileense en de Engelse. Vooral de Argentijnen en de Chilenen concurreerden in gastvrijheid. Uitgebreide uitleg, koffie, thee en koekjes. De Chileense commandant sprak ook nog eens perfect Engels, maar de Argentijnen wonnen toch. Wij kwamen namelijk met een gebaar van twee flessen Argentijnse wijn (strikje erom) en kregen er de man een terug. Hollandse handelsgeest? Een deal van twee geven en vijftien terugkrijgen. Voor Bas was dat nog niet genoeg, die versierde er nog een extra bij de kok. Genoeg over deze sociale aspecten van onze ontdekkingsreis. Want de natuur kreeg voor ons gisteren een extra dimensie. Op weg naar Port Lockroy was de hemel helder, geen mist en geen laag hangende wolken. We konden de toppen van de bergen om ons heen nu een keer zien. Iedereen was buiten om van dit complete schouwspel te genieten. Aan bakboord het vaste land, aan stuurboord de kust van de eilanden. Beide kustlijnen verdwenen steil de ijskoude zee in waardoor wij tussen muren van zwart-witte bergen door voeren, zigzaggend tussen ijsbergen variërend van heel klein tot de grootte van een flatgebouw. De kleuren van wit tot aniline blauw, maar soms ook groen of rood. De grilligheid van vormen en kleuren zou vele kunstenaars inspireren. Daar bovenop zorgde de ondergaande zon voor een wondermooi samenspel van licht en schaduw over deze natuurverschijnselen. Een paar graden onder nul, maar door de harde wind uit de richting van de zuidpool ervoeren wij een temperatuur van -20 graden. En ook dat staat ons genieten niet in de weg! Op naar de Oekraiense basis Vernadsky. Hoe zullen ze ons daar ontvangen?
Vanaf de Anne Margaretha,Allert & Frans
Laat een bericht achter