Cascais naar La Gomera

4 oktober 2017

Met mijn man Reinoud (48) en dochter Lenja(11) stapten we aan boord van de Anne- Margaretha in Cascais. We varen drie reizen lang mee en stappen af in Brazilië. Het varen op de Anne-Margaretha combineren we met het schoolwerk van Lenja.

Cascais-Porto Santo

Het ware inslingeren.
De wind en golven slingerden ons zeeziek en we kregen groot respect voor de crew die ondanks het schommelen over de golven steeds weer iets zaligs de keuken uit wist te toveren. Ze leegden de emmertjes van de zieken en namen wachten van de gasten over. De tengere, jonge meiden Winnie en Mareike zie ik reusachtige zeilen omhoog krijgen. En rots in de branding Callista is de hele tijd daar waar iets nodig is. Of het nou haar wacht is of niet. Reinoud en ik deden ons uiterste best om present te zijn tijdens de wachten, die een stuk kouder waren dan waar we kleding-technisch op hadden gerekend. Maar de Duitse gast Tosca bleek voor vele oplossingen te zorgen, waaronder een warme jas en handschoenen. Het slapen, terwijl je heen en weer wordt gegooid was nog te hoog gegrepen. Maar daar kreeg je wel een adembenemende sterrenhemel voor in de plaats.

De wind zorgde wel voor een snellere aankomst op Porto Santo. Wat een aangename verrassing is dit eiland, bekend om zijn mooie stranden en prachtige vulkanen. We genoten van de hikes aan land en het samen eten met de leuke groep.

Van Porto-Santo naar Madeira

Wederom blies de wind ons razendsnel naar prachtig Madeira. Vóór we aankwamen werden we vrolijk binnengehaald door een grote groep dolfijnen die speelden met de boeg van de Anne-Margaretha. Toen we ook nog de fontein van een walvis zagen werd deze tocht helemaal betoverend. Ook op Madeira ruim te tijd om onwaarschijnlijk mooie wandelingen te kunnen maken in oerbossen en met een gehuurde auto rond te crossen. En ook al is lekker uit eten gaan met je eigen gezin ook weer fijn, de keuken van de Anne-Margaretha doet niet onder voor welk restaurant dan ook. Winnies pompoensoep, havermout, taco’s en brownies zijn al legendarisch. Callista weet werkelijk alles smaakvol te krijgen en toch heel weinig afwas over te laten en als Mareike het twee uur durende proces van broodbakken achter de rug heeft, hebben we luchtig vers brood.

Madeira- La Palma

We vertrekken weer met de wind weer vol in de zeilen. Ik moest mijn zeeziekte pil weer innemen en ik bleek niet de enige. De Anne-Margaretha surft over de golven met het mooiste zeilweer dat je je kunt bedenken. We tuurden over de golven op zoek naar dolfijnen en walvissen. Crew lid Mareike werd verrast met een ‘man over boord’ oefening, waar ze zich, moedig als ze is, doorheen sloeg. Waar man en kind inmiddels prima slapen, wil het slapen mij, al heen en weer stuiterend in bed, nog niet lukken. Tussen de wachten door is er ruimte om te rusten en schoolwerk te doen, al is het afnemen van een dictee zeeziekte opwekkend. Het is hartverwarmend hoe de crew, de kapitein en de gasten samenleven op een bootje varend over de Atlantische oceaan. En veel eerder dan verwacht liggen we in de haven van La Palma. Na een waar afscheidsdiner gemaakt door Peter, waar zelfs dochter Lenja in het Engels een speech hield, haalt de kapitein het knikkerspel uit de kast. Ver na zonsondergang wordt het spel gespeeld onder begeleiding van geweldige accordeon muziek van Joop die gelukkig ook meerdere reizen meevaart.

We nemen afscheid van onze, ijzersterke Tosca en haar vriendelijke man Rainer, van spelletjes-koningin Margot en onze navigator van de wachten Peter. In korte tijd zijn ze ons dierbaar geworden.

La Palma blijkt, zodra je de toeristische plekken uit bent, een wonderschoon eiland. De indrukkwekkende krater van de vulkaan geeft talloze mogelijkheden voor spectaculaire hikes. De combinatie van zeilen en hiken is werkelijk fantastisch deze reis.

La Palma- La Gomera

Terwijl wij La Palma uitvoerig mogen verkennen is de crew druk met het schoonmaken van het schip en opnieuw inslaan van middelen. We verwelkomen Francien de kleinste stuurvrouw die ik ken en de kamergenoot van Reinoud, de Duitse Simon. Het rondje op het dek met de kapitein geeft me weer iets meer inzicht in de immense hoeveelheden touwen die het schip heeft, maar ik ben helemaal blij als Callista dat rondje in het Nederlands nog een keertje over wil doen. Ben ik even blij dat ik hier nog weken ben. Zoveel te leren… Na dagen land is het weer wat inslingeren in de middag en nacht die het ons kost om naar La Gomera te varen. Het is wonderlijk om vanaf zee het vulkanische landschap te zien opduiken. In het donker, met het gevaar van rotsen, dobberen we tot het licht wordt om te kunnen ankeren in een mooie baai.

Kapitein Heinz, zo vitaal als een twintiger, klautert de 22 meter mast in om het ankerlicht te repareren. De dinghy wordt te water gelaten. Dochter Lenja krijgt, samen met Winnie en Mareike, onmiddellijk dinghy les en scheurt stralend rondjes om het prachtige schip. Waar Lenja eerst de kapitein ‘Wat Serieus’ vond, werd hij haar vriend op het moment dat hij een salto achterover tussen de stangen in de kajuit deed. En waar wij haar corrigeren om voorzichtig te zijn, leer hij haar hoe je van de grootschoot van de bezaan een rekstok kan maken. Nu slingert Lenja tijdens onze wacht triomfantelijk heen en weer aan het blijkbaar ijzersterke touw. We verbazen ons nog elke dag hoe goed onderhouden, veilig en praktisch de Anne-Margaretha is.

Zelf zwemmen we naar het strandje en weer vergapen ons aan alwéér een totaal ander vulkanisch landschap. Lenja mocht vervolgens haar vader uit het water redden door hem in een fok te slepen die door anderen werd opgetakeld. Daarna mocht ze ook nog zelf slachtoffer spelen. Leerzaam en leuk deze scheepslessen.

La Gomera………. Heel veel Oceaan

Met flinke wind vertrokken we van La Gomera en in de donkere nacht waren we druk met reven, vanwege windkracht 7 die tussen de eilanden door woei. De chaotische golven werden gek gemaakt door de verschillende eilanden (die we nu zo prachtig zagen liggen met hun schaduwen en wolkenpruiken), de stroom en de wind. Simon is al koffie drinkend en een sigaretje rokend niet zeeziek te krijgen en slaapt zonder moeite met welke wacht of wind dan ook. En ineens… verdween na middernacht de wind. Natuurlijk wordt alles ingezet om elk zuchtje te vangen, zoals vlinderen met een boom aan de kluiver. We smeren ons nog maar eens goed in met zonnebrand. En omdat we vis curry gaan eten, doet Reinoud een poging een verse vis te vangen. Razendsnel wordt de lijn met haak naar binnengehaald als we bezoek krijgen van prachtige dolfijnen. Ze laten ons hun mooie sprongen zien en na deze adembenemende ontmoeting verdwenen ze weer in de golven. Lenja monteert er onmiddellijk een prachtig filmpje van. Niks chaotische golven meer, maar lange, ritmische deining, waar ik eindelijk ook op blijk te kunnen slapen.
Marihuela