Voor top en takel – op sleeptouw
donderdag 11 december 2014
Nog een kleine dag varen, dan zijn we bij de ingang van de Straat van Magellaen. Maar volgens de gribfiles zal het de meest winderig dag tot nu toe worden. De gribfiles hebben het bij het rechte eind. Om half elf ’s ochtends hebben we maar liefst 55 knopen wind (11 Bft).
De fok gaat naar beneden, gevolgd door het grootzeil en de bezaan. Voor top en takel gaan we verder. Alleen de masten vangen nog wind en stuwen ons samen met de motor richting de kust. Zo dicht mogelijk onder de kust gooien we het anker uit om de storm af te wachten.
Een uur lang proberen we te ankeren, maar het anker houdt niet. De ondergrond is te rotsig. De wind gaat iets liggen en we besluiten verder te varen richting de ingang van de Estrecho de Magallanes.
Zo’n straat lijkt een beschutte, overzichtelijke plek. Niets is minder waar. Door de Straat van Magellaen waait een onophoudelijke, sterke westenwind. Meestal een knoop of 30, 40. Daarbij komt een eb- en vloedstroom van zo’n 2 tot 4 knopen. Vooral dat laatste zorgt ervoor dat we het juiste moment moeten uitkienen om de straat in te gaan.
Als het vloed is, is het te heftig, want dan stroomt het water keihard tegen de wind in. Als het eb is, hebben we wel de stroom en wind tegen, maar is het water in elk geval minder onstuimig. We moeten dus met eb naar binnen. Maar alleen als de ebstroom niet te sterk is, want met 4 knopen stroom (én 40 knopen wind) tegen, komen we niet vooruit.
We stomen verder richting zuiden, de wind gaat op en af, van 25 tot 45 knopen. Aan het eind van de middag zijn we op de hoek van de straat. We bekijken hoe het ervoor staat. Niet best. Niet geschikt om de bocht om te gaan. We draaien een rondje en keren om, koers 360.
Ondertussen duiken de Commerson dolfijnen en Magellaen pinguïns voordurend rond ons schip. Ze vermaken zich prima met zo’n grote badeend in hun golfslagbad. Maar vandaag hebben wij weinig oog voor hen. De golven en de windmeter zijn een stuk interessanter.
Dan worden we via de marifoon opgeroepen door een schip. Sleepboot Paraggi ligt iets verderop voor de kust voor anker en biedt aan een touw voor ons uit te gooien, zodat we onze badeend daaraan vast kunnen knopen.
Het idee klinkt aantrekkelijk. Geen gedoe met zanderige zeebodems en onwillige ankers. Een half uur later gooien de slepers een grote oranje bal uit met daaraan een dik touw. Met de pikhaak trekken we de bal aan boord en knopen onze lijn eraan vast. Voorlopig liggen we veilig te dobberen. En nu hopen dat de sleper niet midden in de nacht erop uit moet om iemand anders op sleeptouw te nemen.
Hartelijke groet, namens bemanning en gasten, vanaf een onstuimige zee, maar veilig hangend aan een touwtje, Annet
Laat een bericht achter