21 mei 2015
Eindelijk Sint Helena!
Na 14 dagen voor de wind weg kruisen en ook nog 2 dagen een volledig vlakke oceaan, komen we aan op Sint Helena. In het donker brengt een groene lichtenlijn ons op een goede ankerplek recht voor de kade van het schaars verlichte Jamestown. De volgende dag worden we opgepikt door de watertaxi nadat eerst de chef port-control en een beambte van de douane zijn langs geweest. Hun vriendelijkheid en openheid vallen direct op. Dan mogen we Jamestown verkennen. Het is alsof je in de tijd terug gaat in een vestingstadje met een heuse slotgracht en ophaalbrug. Eenmaal binnen de muren gaan we verder terug in de koloniale tijd. Overheidsgebouwen in monumentale victoriaanse stijl, huizen en winkels die je nu ook nog in de oudere Engelse plaatsjes ziet. Er zijn veel winkels-van-Sinkel, dat wil zeggen dat er van alles verkocht wordt van tandpasta, elektra, bestek en inpakpapier, net als bij ons twee generaties terug. De supermarkt levert geen groenten, dat verbouwen de mensen zelf. Alle andere handelswaar – en toeristen – moeten met de veerboot uit Kaapstad komen, een reis van vijf dagen (de ansichtkaarten zijn dus nog even onderweg). De mensen zijn uiterst vriendelijk en in het voorbij gaan groet iedereen. De bevolking stamt grotendeels af van achtergebleven slaven; het Engels heeft een Australisch accent. De sfeer is gemoedelijk zoals je vaker ziet op eilanden. Kinderen spelen gewoon buiten, er zijn geen kranten of tv, ook graffiti ontbreekt!
Geen mobieltjes..!
Opvallend afwezig in het straatbeeld is de mobiele telefoon. De enige informatieverslaafden zijn wij; zeven personen sterk strijken we neer in het enige hotel met een wifi-verbinding.
Napoleon
Voor de tweede dag hebben we een excursie geregeld naar onder meer het huis en graf van Napoleon. Onze gids/chauffeur is een gepensioneerde postbode. Hij kent bijna iedereen! Op dit afgelegen eiland had men Napoleon ‘opgeborgen’. Verder weg kon inderdaad niet. Het huis waarin hij in ballingschap verbleef en ook is gestorven, is eenvoudig en moet een shock geweest zijn voor een Franse Keizer, gewend aan de paleizen van Fontainebleau en Versailles. Zijn graf is een stukje Frans grondgebied; zijn stoffelijke resten zijn trouwens al lang weer in Frankrijk terug. Vooral in de hoger gelegen delen is het eiland fris en subtropisch groen, compleet met baardmos en bamboebosjes. De smetteloos witte
paalstern en roodsnavelkeerkringvogel ( zie foto) passen perfect in dit prachtige decor.
Einde van een tijdperk (?)
Er zijn veranderingen op til op dit zo oorspronkelijk gebleven eiland! Er wordt – al jaren – gewerkt aan een mobiel netwerk én de aanleg van een vliegveld. Over dat laatste lopen de meningen nogal uiteen. Niemand weet precies hoe dit het leven gaat veranderen. De veerboot wordt dan uit de vaart genomen: en hoe dan verder? De postbode weet het niet. Hoe moet hij ooit een kaartje voor een vliegtuig kopen? De prijs van een overtocht op het dek (klasse C) was nog te doen. Dat gaf twee vakanties: één aan dek en een ander in Kaapstad! Terugkijkend op ons bliksembezoek zijn we blij dit eiland en haar bewoners in een nog zo originele staat te hebben meegemaakt. Piet B. en Martin V
1 comment
Comment by Geert
Geert 27 mei 2015 at 17:42
Hier wil ik ook wel eens naar toe. Mooi dat het jullie goed gaat. Interessante informatie.
Behouden vaart!