Cabo Frio
dinsdag 18 november 2014
We zijn onderweg naar Cabo Frio, de koude kaap, iets ten oosten van Rio. Na een week op zee, die behoorlijk ‘anstrengent’ was vanwege de deining en de wind uit de verkeerde hoek, is deze pitstop meer dan welkom. Om half zeven ’s ochtends staan we met z’n allen, gewapend met camera, aan dek. Bloedheet is het, nu al.
Via een nauwe doorgang varen we een bijna verlaten baai in. We gooien het anker uit. Een paar kleine vissersboten vertrekken juist en laten het Bounty-strand aan ons. We tuigen de zodiac op, takelen de buitenboordmotor uit het achteronder en zetten de gasten op het verlaten strand.
“Je moet voor de gein eens buiten kijken”, zegt Heinz met een brede grijns wanneer ik 20 minuten later de salon aan het stofzuigen ben. Een stuk of 15 SUP’pers peddelen op hun surfplank richting strand. Waar kwamen die vandaan?
Even later horen we de Braziliaanse collega’s van rederij Lovers voorbij komen. “Aan uw linkerzijde ziet u …” maar dan in het Portugees. Binnen een uur tellen we zeker negen toeristenboten. Tientallen Latino’s worden op het witte zand gedumpt.
Heinz en ik duiken vanaf de reling het azuurblauwe water in en zwemmen een rondje om ons privé-eiland: Cabo Anne-Margaretha.
Hartelijke groeten namens ons allemaal, vanuit een van de mooiste baaitjes tot nu toe,
Annet
PS: rond het middaguur vertrokken de toeristenboten weer en hadden we het prachtige strand helemaal voor onszelf
Laat een bericht achter