(foto’s gletsjer Svartisen 2012 van Akke Zijlstra)

Bodø, 17 mei 2012

Ergens na het bezoek aan Runde zijn we ze kwijtgeraakt: de dagen, gevuld met beloftes, ontluikend groen, beschutte plekken waar de warmte van de steeds hoger klimmende zon je sensualiteit prikkelt. Vogels die elkaar roepen om nu leven te creëren. We zijn de lente verloren op de weg naar het noorden…
Waar we nu varen is het winter. De temperatuur ligt ’s nachts onder het vriespunt en overdag hebben we mazzel als het 6 of bij uitzondering 8 graden wordt. De harde noordenwind maakt het varen tot een arctische belevenis. Ja we zijn nu in de buurt van de poolcirkel. Ver van ons vandaan in het westen ontstaat een stormdepressie die onze kant opkomt… We hopen dat haar zuidelijke stroming iets doet aan deze situatie.

Het varen hier is niet alleen afzien, maar ook genieten van een natuur waarin niet de mens het landschap vorm gegeven heeft. Rauw, hoog en met sneeuw en ijs bedekt zijn deze bergen met hun pieken niet alleen afwijzend, maar hebben ze op ons ook een aantrekkingskracht. Ik hou van dit landschap. De kleuren, het stralende wit als de zon er op schijnt. Hun vormenrijkdom, met bij elke top een belofte op een ander, groots vergezicht!

De vogels beginnen zich hier te verzamelen op het water in afwachting van het vrijkomen van hun broedgebieden /rotsen van ijs en sneeuw. Je zou maar op koude eieren zitten; het levert niets dan blaasontsteking op. De Alken, Papegaaiduiker enz. zijn in groepen te spotten tijdens gezamenlijke visacties; bespied door zeearenden, die hun conditie controleren.
Elkaar afwisselend sturen we ons schip; de wachten volgen elkaar op, mijlen vloeien onder onze kiel door en zo laten we breedtegraad naar breedtegraad achter ons. We vermaken ons door kijken, foto’s bewerken, goede gesprekken over van alles en nog wat en plagen elkaar met onze kleine onhebbelijkheden. Humor en lol met elkaar, maken het samen leven op zo’n kleine ruimte als dit schip niet alleen dragelijk maar ook tot een bijzondere ervaring.

De storm komt in ons vaargebied en laat de Anne Margaretha met 7 tot 9 knopen door het water stuiven richting noorden. Hoewel de gemiddelde wind uit het zuiden blaast, is het bij elke fjorduitgang oppassen. De wind draait met de ligging van de fjorden mee en versterkt door valwinden is het soms een beetje spannend. Als we tegen de 50 knopen wind hebben gaat het grootzeil eraf en varen we met fok en dicht gereefd bezaan verder.

Als we de Holland fjord in willen, blaast het zo hard uit het oosten dat de hagel horizontaal over het water vliegt. We wilden graag de Svartisengletsjer bezoeken, maar met dit weer de bergen in …??!

We laten het opstomen hier tegenin zitten en varen door naar Bodø waar we een dag te vroeg aankomen. In Bodø likken we onze wonden, slapen goed uit en als het weer beter wordt besluiten we een auto te huren en alsnog de Svartisengletsjer te bezoeken. Als we daar aankomen blijkt “onze” stijger daar weg geslagen te zijn door hoge golven en door opgestuwd water door het noodweer..!

We genieten van een prachtige klim over door zon beschenen rotsen, de ijsmuren, het blauwe licht in de ijsgrotten. We kijken om ons heen, naar elkaar en vinden het leven zo gek nog niet..!

Heinz

.

.

(foto Svartisengletsjer van ons bezoek in 2011)